Надежда ИЛЬИНА.

– Пăх-халĕ, мĕнле тайкаланса пырать вăл, самăртнă сысна пек. – Ара, ара, уринчен ури иртмест, шывне те çуршар витре кăна тултарчĕ.
– Хăйсен пуянлăхĕпе мухтанаççĕ, каппаяççĕ – мĕнле вара килне пăрăх тăрăх шыв çаплах кĕртеймеççĕ? Тахçанах Çемекки: «Кран пăрсан – шыв юхмалла, кнопка пуссан – пÿрте çветпа ăшăтмалла тăвап», – тетчĕ-çке.
– Ай, вĕсем тăвĕç те тăвĕç, эпĕр мар. Виççĕмĕш машинине, крусовойне, илсен шыв кĕртессипе ĕçлеме пуçăнап тесе калаçать тет-и...
– Пуйса кайрĕç, çын куççулĕ, çын инкекĕ çинче пуйса çитрĕç, вĕреçĕленсем!